Aparaty stałe w ostatnich latach zyskały na popularności zarówno wśród lekarzy jak i Pacjentów. Aparat stały to zamki ortodontyczne mocowane do szkliwa zębów za pomocą materiałów kompozytowych. Odpowiednio umieszczone na powierzchni zęba i połączone drutem (łukiem ortodontycznym) zapewniają efekt prostowania zębów. Szkliwo pod zamkami pozostaje nienaruszone – po zdjęciu zamka ortodontycznego i wyczyszczeniu resztek kleju nie ma śladów klejenia aparatu stałego. Zamek ortodontyczny jest najbardziej widoczną częścią aparatu stałego.

Zamki tradycyjne – w których łuk mocowany jest do zamka za pomocą gumek lub metalowych drucików. Gumki wymianiane na każdej wizycie kontrolnej, dzięki ich szerokiej gamie kolorystycznej sprawiają, że aparat może zmieniać kolor po każdej aktywacji. Najczęściej wykonany jest ze stopów metali, jednak dla bardziej wymagających estetyki Pacjentów dostępne są zamki w kolorze zęba lub przezroczyste z bezbarwnymi gumkami. Wówczas aparat jest mniej widoczny.

Zamki bezligaturowe (samoligataturujące, zamki niskiego tarcia) – różnią się budową od zamków tradycyjnych. Nie mają gumek dociskających łuk do zamka, gumki zastąpione są klapkami, które nie dociskają łuku do zamka i zapewniają jego swobodny ruch i mniejsze tarcie obu elementów. Eliminacja tarcia pomiędzy zamkiem i drutem ortodontycznym umożliwia bardziej efektywne leczenie ortodontyczne z zastosowaniem mniejszych sił. Eliminiacja sił wiąże się zmniejszymi dolegliwościami bólowymi po aktywacji aparatu bez utraty efektu przesuwania zębów. Aparat działa dłużej pomiędzy wizytami, dzięki czemu mogą być one rzadsze. Aparat samoligaturujący jest bardziej biokompatybilny, zalecany jest jako aparat stały z wyboru u Pacjentów z chorobami przyzębia i zaburzeniami w stawie skroniowo-żuchwowym.
Dostępne są zamki metalowe oraz kosmetyczne (z metalową klapką).

Zamki bezniklowe – stanowią alternatywę dla Pacjentów uczulonych na nikiel, którzy chcą podjąć leczenie zamkami metalowymi.